Ostatecznie to sięga Davida Berkoffa, amerykańskiego olimpijskiego backstrokera w grach z 1988 i 1992 roku. Uświadomił sobie, że delfin kopiąc pod wodą może poruszać się szybciej niż pływanie na powierzchni wody (brak napięcia powierzchniowego, które mogłoby cię spowolnić). Używając tej techniki, był w stanie ustanowić kilka rekordów świata i zdobyć mistrzostwo NCAA.
Problem polegał na tym, że ten podwodny kopniak delfinów nadaje się również do freestyle lub motyla, a jeśli większość wyścigów to podwodne kopnięcia delfinów, to nie różnica między uderzeniami będzie duża. (Wymogi dotyczące stylu klasycznego wykluczają kopanie delfinów). Dlatego też FINA postanowiła ograniczyć odległość, na jaką pływak w plecach / w locie / wolny pływak może pozostać w kopaniu podwodnego delfina. Dlaczego wybrano 15 metrów, nie jest do końca jasne, poza tym, że jest to łatwy do opanowania ułamek 50-metrowego basenu, a nie daleko od tego, co wielu ludzi robiło już po kilku kopnięciach ze ściany. Co najmniej jedna notatka, którą znalazłem, mówi, że pierwotny limit wynosił 10 metrów (źródło: biografia Berkoffa w witrynie International Swimming Hall of Fame).

Kiedy pozwalasz komuś na ukończenie całego pływania jako szybowanie, robisz kilka rzeczy, które nie są uważane za dobre dla tego sportu

• Przedkładasz technologię kostiumów kąpielowych nad siłę i prędkość
• Kładzie nacisk na pojemność płuc, a nie na siłę i szybkość.
• Nie używaj połowy ciała.

Pływanie to sport całego ciała, w którym liczy się siła i prędkość. Jeśli pozwolisz komuś przejść całą drogę pod wodę, zmienisz konkurencję w coś, czym nie jest.

Domyślam się, że wybrano linię 15 m, ponieważ jest to najmniejsza wielokrotność 5 m, która nie zmusi większości pływaków do nienaturalnego wynurzenia się na powierzchni wcześnie po starcie. Gdyby wybrali 10 m, połowa z nas złamałaby regułę, robiąc to, co było normalne. Oczywiście, wprowadzając regułę, skłonili też większość z nas do sięgnięcia dalej niż dotychczas. Lot 50 do tyłu lub 50 na krótkim torze to już niewiele pływania. I ten sam pływak może wyróżniać się w obu konkurencjach, po prostu wykonując świetne kopnięcie w sposób, którego nie można było w czasach, gdy pływacy częściej pływali podczas tych imprez.

Dlaczego freestyle nie jest wolny. całkowicie zanurzony, w zasadzie sięga do początków sportu. Zawsze odbywało się to na powierzchni (pływanie pod powierzchnią, na przykład z płetwami mono i fajkami, jest zarządzane przez inną organizację), a kiedy wymyślono odwrotne zakręty, nikt nie pomyślał o ograniczeniu podwodnej części zakrętu, ponieważ wszyscy wracali na powierzchnię wystarczająco szybko, aby i tak oddychać. Styl grzbietowy na igrzyskach olimpijskich w Seulu zmienił to. A kiedy wprowadzono regułę dla stylu grzbietowego, wprowadzono ją również dla stylu motylkowego i stylu dowolnym, aby uniknąć tego samego.

Poza tym styl grzbietowy jest prawie tak samo wolny jak styl dowolny. Po prostu nie możesz pływać nim na brzuchu, tak jak w stylu dowolnym.

Podobnie jak w przypadku każdej aktywności sportowej, część odpowiedzi sprowadza się do pieniędzy. Jeśli nikt nie patrzy, nie ma pieniędzy. A jeśli 95% wyścigów pływackich miałoby się odbyć pod wodą, tak jak gdyby ta zasada nie istniała, jeszcze mniej osób oglądałoby pływanie niż już.

Chociaż igrzyska olimpijskie są nominalnie wydarzeniem „amatorskim”, stały się one prawie podobne do wszystkich innych telewizyjnych wydarzeń sportowych i, niestety, oznacza to, że pieniądze są czynnikiem. Ponieważ igrzyska olimpijskie są prawdopodobnie najczęściej oglądanymi zawodami pływackimi na świecie, mają tendencję do dyktowania zasad, których przestrzegają wszyscy inni.

To trochę tak, jak wtedy, gdy Indy 500 skutecznie zakazał stosowania silników turbinowych w latach 70-tych, ograniczając wielkość wlotu do tego stopnia, że ​​żadna turbina nie mogła działać. Gdyby ta zasada nie została zaimplementowana, wszyscy uruchomiliby silniki turbinowe począwszy od 1968 roku. To samo w pływaniu - gdyby ta zasada wynurzania nie istniała, wszyscy po prostu przepłynęliby całe okrążenia pod wodą za pomocą kopnięcia rybą. Niezbyt przyjemne do oglądania. . .